Asfalttan
çıkan bir çiçek kadar özgürsün şimdi
Üstün başın
zift karası
Kaç kere
ezildik bu ıssız yolda
Kaybeden
bilir.
Kadıköy
sahili mabedimdir artık
Ellerin
kadar olmasa da denizin meltemi ısıtır yüreğimi
Kör bir
derviş gibi yollarla konuşurum,
gözlerin
rehberim labirent sokaklarda.
şuursuz bir
kehanet uyandırdı uykumdan
kapat
ışıkları,
bütün
günahlar saklansın ardımda
kapat
ışıkları,
güneşin
rengini sadece çocuk kitaplarında göreceğim.
bitmez bir
gecenin sonunda
başıma
yıkıldı gökyüzü
bu enkazda
yıldız topladım saçlarına taç yapmak için
öldürdüğün
bütün umutların başı sağolsun
bir sigara
yakıp gidiyorum onlarla beraber
şairin de
dediği gibi
“seni
sevmediğim zaman sevdiğimi anlayacaksın”.
satır
aralarında sana adanmış hayaller gizli
hudut kapısında
vurulana dek
her şiir
sana iltica edecek
korkma
kimse bilmeyecek seni ne kadar sevdiğimi
toplamı
hiçbir zaman ben etmesem de
ben şimdi
günleri sana bölerek yaşamaya devam edeceğim.
yaşamak
buysa eğer…