Asfalttan çıkan bir çiçek kadar özgürsün şimdi

Üstün başın zift karası

Kaç kere ezildik bu ıssız yolda

Kaybeden bilir.

Kadıköy sahili mabedimdir artık

Ellerin kadar olmasa da denizin meltemi ısıtır yüreğimi

Kör bir derviş gibi yollarla konuşurum,

gözlerin rehberim labirent sokaklarda.

şuursuz bir kehanet uyandırdı uykumdan

kapat ışıkları,

bütün günahlar saklansın ardımda

kapat ışıkları,

güneşin rengini sadece çocuk kitaplarında göreceğim.

bitmez bir gecenin sonunda

başıma yıkıldı gökyüzü

bu enkazda yıldız topladım saçlarına taç yapmak için

öldürdüğün bütün umutların başı sağolsun

bir sigara yakıp gidiyorum onlarla beraber

şairin de dediği gibi

“seni sevmediğim zaman sevdiğimi anlayacaksın”.

satır aralarında sana adanmış hayaller gizli

hudut kapısında vurulana dek

her şiir sana iltica edecek

korkma kimse bilmeyecek seni ne kadar sevdiğimi

toplamı hiçbir zaman ben etmesem de

ben şimdi günleri sana bölerek yaşamaya devam edeceğim.

yaşamak buysa eğer…