gülmeyeceğim diyorum tutamıyorum kendimi. vapurda, otobüste, ofiste, evde kendi kendime aklıma geldikçe gülüyorum . şu hayatta herkes bu samimiyette bıkkınlığın tezahürünü yansıtsa negzel olurdu. bunları yazarken bile gülüyorum. insanlar ilk önce bana katılıp güldükten sonra, yeter ulan gülme artık deyip, rahatsız olana kadar, benden nefret edene kadar güleceğim, kafanız şişip şu samimiyete, şu doğallığa ulaşıncaya kadar güleceğim.