Ah gregor!
Karanlığın vardı senin katre katre imgelerden örülü
şimdi pencereler bile tuzak sana
sen dönüşmedin gregor
biz değiştik.
ışığa hasretsin gregor
koridordaki ayak seslerine muhtaç
sen kapı gıcırtısındaki umutsun gregor
alışmak değildi seni kahreden
hoyratlıktaki ahmaklık.
mağrur bir ehemmiyette
anahtar deliğinden süzüldün cinnete
sargılı bir sorguydu belki de tek ihtiyacın
aynalar bile yalan söylerken
sen anlaşılmayan değil
anlaşılamayandın gregor.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder