ihtimal

yalnızlığımı sensizliğe ilikledim

giderken şehirlerarası hasretlere

bir otobüs camından bakarken uzaklara

izi kaldı düşlerin yüreğimde

dualar ölüyor dilimde

dakikalar dökülüyor avuçlarıma

her şeyde eksiğim bir parça

hüsran çevrili her mutluluk denemesi

ölümden hızlı koşuyorum yıllara

tuzak şehirlerin yakın geçmişinde uzaklardayım

meçhulüm yaşanan yaşanmayan her şeyde

kangren olmuş hastalıklı bir düşüncenin ürünüydün sen

süreğen bir yalnızlık istifledim kendime gideceğini bildiğimden

ardışık hüzünlerin sağanak kahır getirmelerinde saklıydı esrarın

ve bir ihtimalin kararsızlığıydı öğretilmiş çaresizliğim.

- U. Yalçın -